Na zijn crematie hebben wij als kinderen allemaal een mooie sierurn in huis staan met een beetje van zijn as.
Ook heb ik een hartje om mijn nek dat ook gevuld is met zijn as.
ik was er steeds maar niet uit waar ik de rest van de as zou verstrooien, na verloop van tijd wilde ik dit eigenlijk niet meer.
Waar Silvia nu woont in Ermelo is tegen de bosrand aan, met een minuut of drie er vandaan een prachtige begraafplaats in de bossen, zo kwam ik op het idee om daar een mooi urngraf te laten plaatsen.
Henri was hier zo graag en voor mijn gevoel licht hij nu heerlijk dicht bij de kleinkinderen....zij waren zijn allergrootste liefde.
Ik ben blij dat ik hem dit mooie plekje heb gegeven.
De aanloop ernaartoe heb ik mezelf een beetje uit mn doen gevoeld, maar gister zijn we er met het hele gezin geweest en het is goed zo.
Charlotte mocht z'n kaarsje aansteken.
